Mknęli razem czarnym asfaltem co chwila składając się w nowy zakręt. Drzewa wzdłuż drogi rozmywały się od prędkości gdy na nie zerkali, tak jak na fotografiach kiedy uwidaczniamy ruch. Byli razem zdani na siebie. Wspierali się myślą jak zakochani o poranku patrząc sobie w oczy.

Mknęli razem coraz dalej i dalej. Pokonywali kolejne kilometry we dwoje, tak jakby mieli nigdy się nie rozstać. Wiatr szumiał im w uszach, a w nozdrza wdzierał się przyjemny zapach zieleni. W tej gonitwie nie słyszeli śpiewu ptaków, czuli bicie swoich serc.

Mknęli razem jak małżeństwo przez życie. On ściskał ją delikatnie swoimi kolanami. Czuł ciepło bijące z jej serca. Ona poddawała się jego woli i mknęła w rozkoszy przed siebie tak jakby czytała w jego myślach.

Mknęli razem do chwili kiedy ktoś nagle przerwał ich sen. Wyszli z kolejnego zakrętu za którym ktoś stał. Nie zgrali swoich myśli, prysła ich więź. Upadli oboje, ale jakby oddzielnie. Ona sunęła drogą prosto w czerń zasypując świat iskrami. On wpadł w objęcia drzew.

Mknęli razem wśród gwiazd …...